ممنوعهها زیر پوست شهر | چرا میگوییم وقت پایان سیاست «انکار» است؟
رویداد۲۴| رسانه «تبیان» با انتشار تصویری که گویا دوربین مخفی این رسانه گرفته، صحنههایی از سرو آزادانه مشروبات الکلی در برخی کافه-رستورانهای تهران را ثبت کرده است. تماشای این تصاویر، برای کسانی که تهران را تنها از قاب رسانههای رسمی میشناسند، شبیه به برشی از یک فیلم هالیوودی است؛ اما برای کسانی که در شهر زندگی می کنند، این تنها بخشی از لایههای پنهان و نیمهپنهان پایتخت است.
این گزارشهای جنجالی، بیش از آنکه یک افشاگری اخلاقی باشند، یک پرسش بنیادین را پیش روی سیاستگذاران میگذارند: چگونه پدیدهای که دههها با سختگیرانهترین قوانین و برخوردهای انتظامی با آن مقابله شده، امروز به شکلی چنین عیان و «عادیسازی شده» در بطن فضاهای عمومی شهر خودنمایی میکند؟
واقعیت این است که پدیدهای علیرغم تمامی مخالفتها، نظارتها و پلمبهای پیاپی، نه تنها حذف نشده بلکه راه خود را به ویترین کافهها باز کرده است. اصرار بر سیاست «انکار» یا تلاش برای حل این مسائل صرفاً از طریق بازداشت و جریمه، سالهاست که کارکرد خود را از دست داده است.
پیام روشن تصاویر منتشر شده توسط تبیان این است: دیگر نمیشود خود را به ندیدن زد. وقتی یک پدیده اجتماعی از زیرزمین به سطح میآید، یعنی ریشههای آن عمیقتر از آن است که با قیچیِ سانسور یا پلمب بریده شود. به قول محمد مهاجری، فعال رسانهای اصولگرا در زمانه بحران و نااطمینانی، «پدر عاقل» کسی نیست که با بهانهجویی آتش نارضایتی را شعلهور کند؛ بلکه کسی است که با بردباری و تسامح، به دنبال کاهش اصطکاک با بدنه جامعه باشد.
فهم سبک زندگی متفاوت شهروندان، در شرایط کنونی یک «لطف» نیست، بلکه یک ضرورت برای حفظ ثبات اجتماعی است؛ گزارشهای متعدد درباره آثار خانمان سوز مشروبات الکلی جعلی و آمار محرمانه مصرف الکل در کشور گواه آن است که سیاستگذاران به جای انکار باید فکری به حال این آسیب اجتماعی بکنند. واقعیت پایتخت، فراتر از فیلمهایی است که تبیان یا رسانههایی مثل فارس و تسنیم ثبت میکنند تا بهانه برخوردهای سفت و سختتر شود.
